Do nosa

Z łacińska zwie się Annona muricata, a stosowana jest w tradycyjnej medycynie południowoamerykańskiej od tysiąca lat. Surowcem medycznym jest jej kora, żywica, liście, korzenie, owoce i nasiona, a więc cała roślina, lecz różnym jej częściom przypisywane są różne właściwości lecznicze. Zasadniczo owoce i sok z tych owoców stosowane są przeciwko pasożytom oraz zalecane kobietom karmiącym jak również osobom cierpiącym na biegunki.

Do Europy miłorząb sprowadzono w XVIII w., ale poważnie zajęto się nim wtedy, gdy wyszło na jaw, że przeżył wybuch jądrowy w Hiroszimie i Nagasaki. Jako pierwszy do praktyki medycznej wprowadził go w 1965 r. niemiecki lekarz i farmaceuta Willmar Schwabe, a gruntownym badaniom poddał go w latach 1980–1997 Francis V. De Fendis, także lekarz-farmaceuta. Właściwości lecznicze miłorzębu okazały się tak rewelacyjne, że zachwyt nad nimi trwa do dziś.